เวลาเปรียบเป็นสิ่งที่มีค่าที่สุดในโลกเพียงแต่ว่าใครจะใช้จ่ายมันได้อย่างมีประสิทธิภาพมากกว่ากัน จะถูกหยิบยื่นมาให้กับทุกชีวิตในทุกๆเช้าของวันใหม่ หรือชั่วโมงใหม่เสมอ แต่คุณไม่สามารถที่จะเก็บ สะสมมันได้เลย หน้าที่ของทุกคนคือ ต้องใช้จ่ายมันให้หมดไป คุณต้องใช้เวลาเพื่อแลกเปลี่ยน ให้ได้มาถึงสิ่งที่คุณวาดหวังไว้ บางคนสามารถแลกเปลี่ยนให้ได้สิ่งที่ประสงค์ไว้ได้เพียงอย่างเดียว แต่บางคนก็สามารถแบ่งก้อนเวลานั้น และแลกเปลี่ยนจนได้สิ่งที่ต้องการมาได้หลายอย่าง บางคนหยุดนิ่ง เฉยเมย ท้อถอย และปล่อยให้เวลาหมดไปอย่างไร้คุณค่า ในขณะที่อีกคนอดทน บากบั่น กอดก้อนเวลานั้นไปไขว่คว้าเอาความสำเร็จมาได้อย่างสวยงาม และยังคงตั้งตาคอยรอรับ อัญมณีก้อนใหม่ที่พวกเขา เห็นพ้องต้องกันว่ามันงดงาม และทรงคุณค่ามากกว่าเดิม และพร้อมที่จะใช้มันให้หมดไปอย่างคุ้มค่ามากที่สุด เวลาเป็นทรัพยากรที่มีค่ามากที่สุดในโลก ถ้าเทียบเคียงกับทรัพย์สินอันมีค่าอื่นๆกับเวลาแล้ว ความแตกต่างก็คือ