เวลาเปรียบเป็นสิ่งที่มีค่าที่สุดในโลกเพียงแต่ว่าใครจะใช้จ่ายมันได้อย่างมีประสิทธิภาพมากกว่ากัน จะถูกหยิบยื่นมาให้กับทุกชีวิตในทุกๆเช้าของวันใหม่ หรือชั่วโมงใหม่เสมอ แต่คุณไม่สามารถที่จะเก็บ สะสมมันได้เลย หน้าที่ของทุกคนคือ ต้องใช้จ่ายมันให้หมดไป คุณต้องใช้เวลาเพื่อแลกเปลี่ยน ให้ได้มาถึงสิ่งที่คุณวาดหวังไว้ บางคนสามารถแลกเปลี่ยนให้ได้สิ่งที่ประสงค์ไว้ได้เพียงอย่างเดียว แต่บางคนก็สามารถแบ่งก้อนเวลานั้น และแลกเปลี่ยนจนได้สิ่งที่ต้องการมาได้หลายอย่าง บางคนหยุดนิ่ง เฉยเมย ท้อถอย และปล่อยให้เวลาหมดไปอย่างไร้คุณค่า ในขณะที่อีกคนอดทน บากบั่น กอดก้อนเวลานั้นไปไขว่คว้าเอาความสำเร็จมาได้อย่างสวยงาม และยังคงตั้งตาคอยรอรับ อัญมณีก้อนใหม่ที่พวกเขา เห็นพ้องต้องกันว่ามันงดงาม และทรงคุณค่ามากกว่าเดิม และพร้อมที่จะใช้มันให้หมดไปอย่างคุ้มค่ามากที่สุด
เวลาเป็นทรัพยากรที่มีค่ามากที่สุดในโลก
ถ้าเทียบเคียงกับทรัพย์สินอันมีค่าอื่นๆกับเวลาแล้ว ความแตกต่างก็คือ เวลาไม่ต้องไปขวนขวายหามา แต่ทรัพย์สินอื่นต้องทำ เวลาไม่สามารถสะสมได้ แต่ทรัพย์สินอื่นทำได้ เวลาไม่สามารถเช่า ซื้อ หรือหยิบยืมกันได้ แต่ทรัพย์สินอื่นทำได้ เวลาไม่สามารถจัดเก็บ บันทึก ประหยัด หรือต่ออายุได้ แต่ทรัพย์สินอื่นทำได้ เวลาจึงเป็นทรัพยากรที่มีค่ามากเหลือเกิน ถ้าไม่ได้ใช้มันเพื่อทำอะไรเลย มันก็จะหมดไป และเอากลับคืนมาไม่ได้ตลอดกาล นี่ก็คือเวลาที่เป็นด้านเดียวของชีวิต
เวลาคือชีวิตของคุณ
เวลาเป็นทรัพย์สินเฉพาะเจาะจงของแต่ละคน ที่ทรัพย์สินนี้ไม่สามารถแบ่งปัน หยิบยืม ซื้อ ขาย ระหว่างกันได้ เวลาของคุณจึงเป็นชีวิตของคุณเอง ที่คุณเป็นเพียงผู้เดียวที่จะสามารถใช้มันได้ และวิธีการใช้เวลาอย่างไรนั้นจะกำหนดคุณค่าของตัวคุณเอง ว่ามีมากน้อยอยู่เท่าไร หากมีใครสักคนเที่ยวพูดว่า สุขภาพที่ดีมีความสำคัญต่อชีวิตเขาเป็นอย่างมาก แต่ดูเหมือนว่าเขายังคงใช้ชีวิตอย่างยุ่งเหยิงจนไม่สามารถเจียดเวลามาเพื่อการออกกำลังกาย หรือกินอาหารดี ๆอย่างนี้ก็ไม่ใช่แล้ว อีกคนหนึ่งบอกว่าเรือกสวน ไร่ นาที่ได้รับมาจะด้วยวิธีใดก็ตาม สามารถสร้างรายได้เป็นกอบเป็นกำให้กับครอบครัวได้ แต่ไม่เคยเข้าไปดูแล ทำนุบำรุง และเก็บเกี่ยวผลผลิต อันนี้ก็ไม่ใช่อีกเหมือนกัน อีกสักคนที่พูดว่าอาชีพเป็นสิ่งสำคัญสำหรับชีวิตเขา แต่เขาไม่เคยลงทุนด้านเวลากับการหาความรู้ เพื่อดำเนินอาชีพตามที่ฝันไว้เลย สิ่งนี้ก็ไม่ใช่เช่นกัน คนเหล่านี้นี่เองจะถูกตั้งคำถามจากผู้คนโดยทั่วไปว่า พวกเขาเหล่านั้นมีมูลค่าที่แท้จริงอยู่สักเท่าไร ก่อนที่เราจะใช้เวลากับกิจกรรมใด ๆ โปรดใช้เวลาสักครู่หนึ่งคิดถึงมัน และไตร่ตรอง ด้วยการถามตัวเองเสียก่อนว่า กิจกรรมนั้นมันมีคุณค่ามากน้อยแค่ไหน ถ้าพบว่ามันมีคุณค่ามากพอ ก็จงทุ่มเท และเริ่มใช้จ่ายเวลาให้กับมันอย่างเต็มที่จนเกิดผลสำเร็จ
ธรรมชาติที่ยุ่งเหยิงของเวลา
ทุกคนล้วนอ้างว่าไม่มีเวลา ทั้งๆที่เวลาได้ถูกหยิบยื่นให้กับทุกคนตลอดอย่างทัดเทียมกัน เป็นเรื่องง่ายมากที่จะทำชีวิตให้ดูวุ่นวาย เพื่อเป็นข้ออ้างว่าเราไม่มีเวลา แต่ก็ไม่ใช่เรื่องยากเกินไปที่จะจัดการให้มีเวลามากพอ ที่จะทำอีกกิจกรรมที่สำคัญได้ในทางปฏิบัติอย่างแท้จริง หลายครั้งที่เราพยายามที่จะแสดงให้คนอื่นรู้ว่าชีวิตของเรามันวุ่นวายมากแค่ไหนกับเวลาที่มีอยู่น้อยนิด แต่หากใคร่ครวญดูให้ดี เราอาจพบว่ามันเป็นเพียงความสับสนในขั้นตอนต่าง ๆที่จะนำพาเราไปสู่ความสำเร็จ และจงหาวิธีที่จะจัดการกับมัน ถึงตอนนั้นเราจะพบว่ามีเวลามากพอสำหรับทำกิจกรรมสำคัญที่เราวางแผนเอาไว้ โดยที่กิจกรรมสำหรับชีวิตด้านอื่นๆไม่เสียหายไป
สละเวลาเรียงลำดับความสำคัญ
เมื่อมีงานจำนวนมาก ปัญหาก็คือว่าความสนใจจะกระจัดกระจาย จนไม่สามารถโฟกัสไปที่งานใดงานหนึ่งได้ ความสับสนที่บังเกิดขึ้นจะสร้างความวุ่นวายตลอด จนดูเหมือนไม่อาจทำอะไรให้เสร็จสิ้นลงไปได้แม้แต่อย่างเดียว เชื่อว่าคุณคงไม่อาจปล่อยให้เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นกับคุณเป็นอันขาด สิ่งหนึ่งที่คุณทำได้ก็คือ คุณต้องระบุให้ได้อย่างละเอียดว่า งานของคุณนั้นมีปริมาณมากเท่าไร จดงานทั้งหมดนั้นลงบนกระดาษ จากนั้นให้คุณพิจารณาดูในสองหัวข้อหลักต่อไปนี้คือ พิจารณาความสำคัญของงานแต่ละอย่าง และจงเรียงลำดับมัน จากสำคัญมากที่สุด ไปจนถึงสำคัญน้อยที่สุด ให้คุณพิจารณาความเร่งด่วนของงานทั้งหมดที่มีอยู่ในมือคุณ และเรียงลำดับมัน จากเร่งด่วนมากที่สุด ไปจนถึงเร่งด่วนน้อยที่สุด ซึ่งคงใช้เวลาไปไม่มากนัก และจะสามารถทำให้คุณเลือกงานที่จะต้องทำก่อนหลังตามลำดับได้สะดวก และง่ายขึ้นมาก งานจะทยอยเสร็จไปทีละส่วนอย่างสมบูรณ์ เวลามีความสำคัญและเป็นสิ่งมีค่ามากควรใช้ให้ถูกที่ถูกเวลาและเกิดประโยชน์สูงสุดแบบที่เราไม่ต้องเสียดายเวลา